การศึกษากระบวนการทำงานด้านภาพยนตร์และโทรทัศน์


ทุกวันนี้เทคโนโลยีในการผลิตภาพยนตร์และรายการโทรทัศน์ก้าวหน้าไปไกลมาก และมีต้นทุนการผลิตที่ต่ำลงมาก แม้แต่โทรศัพท์มือถือก็ยังสามารถนำมาใช้ถ่ายทำภาพยนตร์ได้ คนทำภาพยนตร์จึงมีทางเลือกในการสร้างสรรค์และพัฒนาผลงานมากขึ้น ทำให้มีเทคนิคทางภาพยนตร์ใหม่ๆ อย่างเช่น CGI และ ภาพยนตร์สามมิติ เกิดขึ้นมากมาย และยังคงพัฒนาต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

งานด้านภาพยนตร์และสื่อดิจิทัลเป็นงานมีคุณค่าทั้งในเชิงธุรกิจและเชิงศิลปะ เนื่องจากเป็นงานที่เข้าไปมีบทบาทและความสำคัญในชีวิตประจำวันของผู้คนมากขึ้น ในฐานะที่เป็นสื่อที่ให้ทั้งสาระและความบันเทิง และในแง่ของการเป็นธุรกิจที่กลายเป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมสำคัญซึ่งสามารถสร้างรายได้ให้กับสังคมและประเทศอย่างต่อเนื่อง หลักสูตรภาพยนตร์และสื่อดิจิทัลจึงเป็นการออกแบบมาเพื่อรองรับการขยายตัวในอุตสาหกรรมภาพยนตร์และสื่อดิจิทัลโดยเฉพาะ โดยการเรียนการสอนจะมุ่งเน้นไปที่การเรียนรู้ ควบคู่กับการลงมือปฏิบัติงานจริงในห้องปฏิบัติงานที่เพียบพร้อมด้วยเครื่องมืออันทันสมัย จากการสอนของบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถในด้านภาพยนตร์และสื่อดิจิทัลทั้งมีการเพิ่มพูนทักษะแก่นักศึกษา  ด้วยการเชิญบุคลากรผู้อยู่ในสาขาอาชีพการผลิตภาพยนตร์และสื่อดิจิทัล มาเป็นวิทยากรและอาจารย์พิเศษ นอกจากนี้นักศึกษายังสามารถเลือกเรียนเจาะลึกในแขนงต่างๆที่ตนสนใจและมีความถนัด จากวิชาเอกเลือกหรือวิชาโทต่างๆที่มีในหลักสูตร เพื่อเตรียมความพร้อมก่อนการเข้าสู่โลกแห่งการทำงานจริง พร้อมทั้งยังได้มีโอกาสเข้าฝึกงานกับบริษัทภาพยนตร์ชั้นนำเมื่อเรียนจบหลักสูตรแล้วนักศึกษาสามารถประกอบอาชีพด้านภาพยนตร์ในแขนงที่ตนสนใจและมีความถนัด และยังสามารถเข้าศึกษาต่อในระดับสูงของสาขาวิชาที่เกี่ยวข้องได้อีกด้วย

หลังจากเรียนสาขาวิชาภาพยนตร์และโทรทัศน์ มีทักษะที่หลากหลายและน่าสนใจจึงเป็นที่ต้องการตัวของนายจ้างอย่างมาก ได้เรียนรู้ทักษะการปฏิบัติการทางด้านภาพยนตร์ จนมีความเชี่ยวชาญและสามารถผลิตภาพยนตร์ของตัวเองได้ นอกจากนี้คุณยังจะได้พัฒนาทักษะในการทำวิจัย การบริหารจัดการโปรเจ็คท์ และการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพด้วย บัณฑิตสาขาวิชาภาพยนตร์และโทรทัศน์สามารถเลือกประกอบอาชีพได้หลากหลายมาก ส่วนใหญ่พวกเขานิยมทำงานในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ โดยมักเริ่มต้นจากการเป็นผู้ช่วยในกองถ่ายภาพยนตร์ หรือบางคนอาจผลิตงานศิลปะมัลติมีเดียขึ้นมาเป็นของตัวเอง

นอกจากนี้ยังสามารถทำงานในบริษัทโปรดักชั่น หรือ ทำงานในสถานีโทรทัศน์ขนาดใหญ่ อย่างเช่น Sky, ITV, BBC หรือ channel 4 ในตำแหน่งผู้ช่วยจัดหาข้อมูลและจัดทำรายการ หรือหากไม่ต้องการทำงานด้านภาพยนตร์โดยตรง บัณฑิตก็ยังมีทางเลือกในการประกอบอาชีพอื่นๆ อย่างเช่น ทำงานด้านการตลาด การโฆษณา และอุตสาหกรรมออนไลน์ หรือพัฒนาทักษะทางด้านการเขียนแล้วผันตัวไปทำงานด้านวารสารศาสตร์ ก็เป็นทางเลือกหนึ่งที่น่าสนใจ

การนำแนวทางการตลาดหนัง Hollywood มาใช้ในหนังไทย

อุตสาหกรรมภาพยนตร์ เป็นอีกทางเลือกหนึ่งทางที่จะสะท้อนภาพให้เราในฐานะผู้รับชมได้รับรู้ถึงอัตลักษณ์ วิถีชีวิต ขนบธรรมเนียมประเพณี สังคมและความเชื่อต่างๆ ของคนในสังคมนั้นๆ ท้องถิ่นนั้นๆ รอบด้านมากยิ่งขึ้น เพื่อช่วยให้เราสามารถเข้าใจผู้อื่นที่แม้จะแตกต่างกับเราได้ อีกทั้งยังเป็นการป้องกันการผูกขาดโดยพฤตินัยของอุตสาหกรรมภาพยนตร์จากโลกตะวันตก โดยเฉพาะ Hollywood ที่อาจสร้างให้เกิดการมองหรือการเข้าใจสิ่งต่างๆจากในแง่มุมเดียวอีกด้วย อิทธิพลในโลกภาพยนตร์ของ Hollywood ทำให้อุตสาหกรรมภาพยนตร์ในบางแห่งใช้ชื่อเรียกที่มีชื่อของ Hollywood เป็นแรงบันดาลใจในการตั้งชื่อตาม เช่น Bulawood ของฟิจิ Dhaliwood ของบังกลาเทศ และ Kariwood ของปากีสถาน โดยเฉพาะเราคงเคยได้ยินชื่อของ Bollywood ของอินเดีย และ Nollywood ของไนจีเรีย ซึ่งทั้งสองแห่งนี้เป็นอุตสาหกรรมภาพยนตร์ที่กำลังได้รับความสนใจและน่าจับตามองเป็นอย่างมาก

อุตสาหกรรมภาพยนตร์ไม่เป็นเพียงแค่ธุรกิจความบันเทิงเท่านั้น ยังเป็นสื่อทางวัฒนธรรมอีกด้วย เนื่องจากสามารถเข้าถึงประชาชนได้ทุกชนชั้น แม้แต่ประชาชนด้อยโอกาสที่อ่านหนังสือไม่ออกก็ยังสามารถเข้าใจในภาพยนตร์ได้ โดยเมื่อเราชมภาพยนตร์แต่ละเรื่อง จะได้สัมผัสกับความสัมพันธ์ทางสังคมของตัวละคร ความต่อเนื่องของรูปภาพเคลื่อนไหว พร้อมกับรับฟังเสียงที่เต็มไปด้วยพลวัตรทางอารมณ์ ปัจจุบันภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดครองตลาดภายในประเทศไทยแทบจะโดยสิ้นเชิง โดยแต่ละปีมีการสร้างภาพยนตร์ไทยเหลือเพียงไม่กี่เรื่อง และมีแนวโน้มจะลดน้อยลงเรื่อยๆ หากไม่มีการส่งเสริมกันอย่างจริงจัง ซึ่งการศึกษารูปแบบการส่งเสริมธุรกิจภาพยนตร์ในต่างประเทศนับว่าจำเป็นมากในการนำมาประยุกต์ใช้ในประเทศไทย

ปัจจุบันความสำเร็จของภาพยนตร์แต่ละเรื่องนั้น มีการนำแนวทางการตลาดมาใช้ ไม่ว่าจะเป็นในลักษณะของการโฆษณาประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อต่างๆ การจัดเปิดตัวภาพยนตร์ทั้งตามโรงภาพยนตร์และผ่านสื่อโทรทัศน์ วิทยุ กลายเป็นสิ่งจำเป็นและมีสัดส่วนเพิ่มขึ้นนอกเหนือจากเดิมที่ภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จทางด้านรายได้ มักจะมีนักแสดงเป็นปัจจัยดึงดูดผูชมมาก แต่สำหรับปัจจุบันการตลาดโดยอาศัยนักแสดงอย่างเดียวนั้นกลับไม่เพียงพอที่จะกระตุ้นความนิยมของผู้ชม การตลาดจึงมีบทบาทที่สำคัญเพิ่มขึ้น ดังจะเห็นได้จากในงบการสร้างภาพยนตร์เรื่องหนึ่งจะมีงบการตลาดเป็นส่วนแบ่งที่ค่อนข้างมาก ในบางเรื่องอาจใช้งบประมาณสูงถึงร้อยละ 50 ของต้นทุนทั้งหมด อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะมีการทำตลาดมากขึ้นแล้ว แต่การตอบโจทย์ความต้องการของผู้ชมยังเป็นสิ่งจำเป็นและยิ่งทำให้การตลาดมีประสิทธิภาพมากขึ้น

การค้นคว้าหาข้อมูลเป็นขั้นตอนการเขียนบทภาพยนตร์อันดับแรก

การค้นคว้าหาข้อมูลเป็นขั้นตอนการเขียนบทภาพยนตร์อันดับแรกที่ต้องทำถือเป็นสิ่งสำคัญหลังจากเราพบประเด็นของเรื่องแล้ว จึงลงมือค้นคว้าหาข้อมูลเพื่อเสริมรายละเอียดเรื่องราวที่ถูกต้อง จริง ชัดเจน และมีมิติมากขึ้น  คุณภาพของภาพยนตร์จะดีหรือไม่จึงอยู่ที่การค้นคว้าหาข้อมูล ไม่ว่าภาพยนตร์นั้นจะมีเนื้อหาใดก็ตามการกำหนดประโยคหลักสำคัญ หมายถึงความคิดหรือแนวความคิดที่ง่าย ๆ ธรรมดา ส่วนใหญ่มักใช้ตั้งคำถามว่า “เกิดอะไรขึ้นถ้า…” (what if) ตัวอย่างของ premise ตามรูปแบบหนังฮอลลีวู้ด เช่น เกิดอะไรขึ้นถ้าเรื่องโรเมโอ &จูเลียตเกิดขึ้นในนิวยอร์ค คือ เรื่อง West Side Story, เกิดอะไรขึ้นถ้ามนุษย์ดาวอังคารบุกโลก คือเรื่อง The Invasion of Mars, เกิดอะไรขึ้นถ้าก็อตซิล่าบุกนิวยอร์ค คือเรื่อง Godzilla, เกิดอะไรขึ้นถ้ามนุษย์ต่างดาวบุกโลก คือเรื่อง The Independence Day, เกิดอะไรขึ้นถ้าเรื่องโรเมโอ &จูเลียตเกิดขึ้นบนเรือไททานิค คือเรื่อง Titanic เป็นต้น การเขียนเรื่องย่อคือเรื่องย่อขนาดสั้น ที่สามารถจบลงได้ 3-4 บรรทัด หรือหนึ่งย่อหน้า หรืออาจเขียนเป็น story outline เป็นร่างหลังจากที่เราค้นคว้าหาข้อมูลแล้วก่อนเขียนเป็นโครงเรื่องขยาย

การเขียนโครงเรื่องขยายเป็นการเขียนคำอธิบายของโครงเรื่องในรูปแบบของเรื่องสั้น โครงเรื่องขยายอาจใช้สำหรับเป็นแนวทางในการเขียนบทภาพยนตร์ที่สมบูรณ์ บางครั้งอาจใช้สำหรับยื่นของบประมาณได้ด้วย และการเขียนโครงเรื่องขยายที่ดีต้องมีประโยคหลักสำคัญที่ง่าย ๆ น่าสนใจ บทภาพยนตร์สำหรับภาพยนตร์บันเทิง หมายถึง บท ซีเควนส์หลักหรือ ซีนาริโอคือ บทภาพยนตร์ที่มีโครงเรื่อง บทพูด แต่มีความสมบูรณ์น้อยกว่าบทถ่ายทำเป็นการเล่าเรื่องที่ได้พัฒนามาแล้วอย่างมีขั้นตอน ประกอบ ด้วยตัวละครหลักบทพูด ฉาก แอ็คชั่น ซีเควนส์ มีรูปแบบการเขียนที่ถูกต้อง เช่น บทสนทนาอยู่กึ่งกลางหน้ากระดาษฉาก เวลา สถานที่ อยู่ชิดขอบหน้าซ้ายกระดาษ ไม่มีตัวเลขกำกับช็อต และโดยหลักทั่วไปบทภาพยนตร์หนึ่งหน้ามีความยาบทถ่ายทำ คือบทภาพยนตร์ที่เป็นขั้นตอนสุดท้ายของการเขียน บทถ่ายทำจะบอกรายละเอียดเพิ่มเติมจากบทภาพยนตร์ ได้แก่ ตำแหน่งกล้อง การเชื่อมช็อต เช่น คัท การเลือนภาพ การละลายภาพ หรือการจางซ้อนภาพ การกวาดภาพ ตลอดจนการใช้ภาพพิเศษ อื่น ๆ เป็นต้น นอกจากนี้ยังมีเลขลำดับช็อตกำกับเรียงตามลำดับตั้งแต่ช็อตแรกจนกระทั่งจบเรื่อง

ความรู้เบื้องต้นในการจัดการเรียนการสอนภาพยนตร์สั้น


ปัจจุบันสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาของไทยจัดการเรียนการสอนเปิดสาขาภาพยนตร์กันมาก ในระหว่างเรียนและเมื่อจบออกไปทำงาน นักศึกษาและบัณฑิตเหล่านั้นได้ผลิตภาพยนตร์สั้นหลายเรื่อง แล้วส่งไปประกวดตามเทศกาลภาพยนตร์กันมากมาย มีผู้ชนะประกวดใช้สนามเหล่านี้แนะนำศักยภาพของตนเพื่อเข้าสู่วงการอาชีพ เมื่อก่อนภาพยนตร์สั้นหาดูยากมักมีฉายตามศูนย์วัฒนธรรม หรือหอศิลป์ปัจจุบัน บ้านเราจัด film festival บ่อยๆ ภาพยนตร์สั้นก็สามารถหาดูได้ง่ายขึ้น

ไม่มีคำจำกัดความของคำว่า “ภาพยนตร์สั้น” (short narrative หรือ short film) ที่แน่ชัดว่าคืออะไร แต่อนุโลมกันว่าถ้าภาพยนตร์นั้นมีความยาวต่ำกว่าหนึ่งชั่วโมง ถือว่าเป็นภาพยนตร์สั้นทั้งสิ้น เช่น ภาพยนตร์สั้นๆ (short narrative หรือ short film) ภาพยนตร์สารคดี (documentary film) ภาพยนตร์กึ่งสารคดี (docu-drama) ภาพยนตร์การ์ตูน (animation) ภาพยนตร์ศิลปะ (art film) ภาพยนตร์ทดลอง (experimental film) ภาพยนตร์เพื่อการศึกษา (educational film) ภาพยนตร์โฆษณาทางโทรทัศน์ (television commercial) ฯลฯ ศิลปะภาพเคลื่อนไหว (motion graphic) มิวสิควิดีโอฯลฯ แต่ในที่นี้ ส่วนใหญ่จะพูดถึงภาพยนตร์ศิลปะและภาพยนตร์เรื่องสั้นๆ

จุดเด่นของภาพยนตร์สั้นนั้นก็คือ จะมีอิสระในการแสดงออกทั้งเนื้อหาจะวิพากษ์วิจารณ์การเมือง ศาสนา วัฒนธรรม หรือสังคมอย่างรุนแรงก็ได้ เนื่องจากภาพยนตร์สั้นมักจะฉายชมกันเฉพาะกลุ่ม ส่วนรูปแบบจะวิจิตรพิสดารอย่างไรก็ได้ ดูเข้าใจยากก็ได้เข้าใจง่ายก็ได้ ซึ่งต่างจากภาพยนตร์เรื่องยาวที่จะต้องดูเข้าใจง่าย เป็นเรื่องราวที่น่าติดตามและใช้ดารามีชื่อแสดงนำ สอดคล้องกับความต้องการของตลาดไม่มีฉากอันไม่เหมาะสมที่ทำให้ถูกเซนเซอร์ ภาพยนตร์สั้นที่มีอิสระในการแสดงออกนี่เอง จึงเป็นภาพยนตร์ที่เป็นที่นิยมของคนรักศิลปะโดยทั่วไป

ข้อสังเกตที่เด่นชัดอีกอย่างหนึ่งของภาพยนตร์สั้นนั้นก็คือ มักจะมีประเด็นนำเสนอไม่สลับซับซ้อน มีตัวละครหลักเพียง 1-2 ตัว มีตัวประกอบไม่มาก ภาพยนตร์สั้นมักลงทุนไม่สูงนัก เนื่องจากไม่ได้ทำเพื่อฉายตามโรงภาพยนตร์ สำหรับในต่างประเทศที่วงการศิลปะเจริญกว่าเมืองไทย จะมีช่องทางนำเสนอผลงานหลาย เช่น พิพิธภัณฑ์ เทศกาลภาพยนตร์ โรงเรียนภาพยนตร์ หอศิลป ศูนย์วัฒนธรรมต่างๆ บางครั้งจำหน่ายได้ด้วย เช่น ขายให้หอสมุด และหอศิลป์ ที่ซื้อภาพยนตร์ประเภทนี้สะสมไว้ สำหรับประเทศไทยโอกาสในการแสดงฝีมือและความคิดยังไม่แพร่หลายนัก ส่วนใหญ่จะทำกันเองดูในกลุ่มผู้สนใจกัน แต่อย่างไรก็ตามระยะหลังๆ มีการจัดประกวดภาพยนตร์สั้นมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นผลงานของนักศึกษาหรือบัณฑิตที่จบไปแล้ว เพื่อเผยแพร่ผลงานเหล่านั้น

เทคนิคและการศึกษาการถ่ายภาพให้ออกมาสวยงามแค่วิธีการง่าย ๆ

การถ่ายภาพในมุมที่ต่างกัน ยังมีผลต่อความคิดความรู้สึกที่จะสื่อความหมายไปยังผู้ดูได้ เราอาจแบ่งมุมกล้องได้เป็น 3 ระดับ คือภาพระดับสายตา คือ การถ่ายภาพในตำแหน่งที่อยู่ในระดับสายตาปรกติที่เรามองเห็น ขนานกับพื้นดิน ภาพที่จะได้จะให้ความรู้สึกเป็นปรกติธรรมดาภาพมุมต่ำการถ่ายภาพในมุมต่ำ คือ การถ่ายในต่ำแหน่งที่ต่ำกว่าวัตถุ จะให้ความรู้สึกถึงความสูงใหญ่ ยิ่งใหญ่กว่าความเป็นจริง แสดงถึงความสง่าการถ่ายภาพมุมสูง คือ การตั้งกล้องถ่ายในต่ำแหน่งที่สูงกว่าวัตถุ ภาพที่ได้จะให้ความรู้สึกถึงความเล็กความต้อยต่ำ ไม่มีความสำคัญ เทคนิคการซูมและการโพกัสในขณะที่ซูมไม่ควรเดินหรือเคลื่อนไหว เพราะจะทำให้วีดีโอที่ได้มีโอกาสสั่นไหวสูง

หากต้องการเคลื่อนที่ด้วยขณะซูม ขอแนะนำให้ดึงซูมออกมาให้สุดก่อน แล้วค่อยกดปุ่มบันทึก จากนั้นให้เดินเข้าไปแทนการซูมเลนส์อย่าสนุกกับการซูมจนมากเกินไป เพราะส่วนใหญ่ผู้ที่เพิ่มเริ่มเล่นกล้องมักจะชอบดึงซูมเข้า/ออก ทำให้ภาพที่ได้น่ามึนหัว เหมือนกำลังกระแทรกกำแพงโป๊กๆที่จริงแล้วการซูมจะทำเมื่อต้องการดูรายละเอียดของเหตุการณ์ เพื่อบ่งบอกเรื่องราว หรือซูมออกเพื่อแสดงภาพรวมของเหตุการณ์นั้นๆ พูดง่ายๆ จะซูมก็ควรมีเหตุมีผลมีเรื่องราวที่จะเล่าจากการซูมจริงๆควรหยุดซูมเสียก่อนค่อยเคลื่อนไหวกล้อง หรือซูมก่อนบันทึกภาพ จุดนี้จะช่วยให้วีดีโอที่ได้น่าสนใจมากขึ้น เช่น การถ่ายภาพวิวทิวทัศน์ในท้องทะเล อาจจะตั้งกล้องซูมเข้าไปที่เรือจากนั้นกดปุ่มบันทึก แล้วค่อยๆซูมออกมาให้เห็นท้องทะเล

การแพนกล้องที่ดีต้องมีจังหวะที่จะแพน คือต้องมีจุดเริ่มและจุดสิ้นสุดของการแพน จุดนี้เองคนที่อยู่เบื้องหลังคอยตัดต่อภาพทั้งหลายมันเป็นเรื่องยุ่งยากที่จะตัดต่อภาพ โดยมีภาพทีแกว่งไปแกว่งมา หรือวูบวามไปมา เมื่อนำมาร้อยใส่ภาพนิ่งๆจะรู้สึกได้เลยว่าไม่เข้ากัน พลอยทำให้ดูไม่รู้เรื่องเข้าไปใหญ่ ไม่นิ่มนวลสมจริง บางครั้งรู้สึกว่าโดดไปโดดมา หากจะให้ตัดต่อได้สะดวกและภาพสมบูรณ์ การแพนจะต้องมีจุดเริ่ม คือเริ่มจากถือกล้องให้นิ่งเสียก่อน จากนั้นกดปุ่มบันทึกภาพแล้วค่อยแพน และจุดจบ คือนิ่งทิ้งท้ายตอนจบอีกเล็กน้อย เพื่อบอกคนดูให้เตรียมพร้อมและพักสายตาระหว่างชมภาพ“ช็อต” คือการเริ่มบันทึก เพื่อเริ่มเทปเดินและเริ่มบันทึกลงม้วนเทป จนกระทั่งกดปุ่ม Rec อีกครั้ง เพื่อเลิกการบันทึก แบบนี้เค้าเรียกว่า 1 ช็อต การถ่ายเป็นช็อคไม่ควรปล่อยให้ช็อตไม่ควรปล่อยให้ช็อตนั้นยืดยาวไปนัก คือไม่ควรเกิน 5 วินาทีต่อ 1 ช็อต การถ่ายเป็นช็อตนี้ จะต้องเลือกมุม เลือกระยะที่จะถ่ายก่อน เลือกว่าจะถ่ายแบบไหนที่จะได้องค์ประกอบครบถ้วน ยกกล้องขึ้นส่อง จัดองค์ประกอบ แล้วถือให้นิ่ง กดบันทึก นับ 1-2-3-4-5 แล้วกดหยุด ในระหว่างกดบันทึกห้ามสั่น ห้ามไหวเด็ดขาด วิธีการไม่ยากนัก โดยให้รอจังหวะ หลักการง่ายๆคือนิ่งๆเข้าไว้ และไม่จำเป็นต้องถ่ายทั้งหมดหรือถ่ายยืดยาว เลือกแค่เป็นช็อตสำคัญก็พอ

การถ่ายทำภาพยนตร์ ผู้ถ่ายทำจำเป็นจะต้องเรียนรู้และเข้าใจ

การถ่ายภาพยนตร์ทุกครั้งผู้ถ่ายทุกคนพยายามอย่างยิ่งในการบันทึกภาพเพื่อให้ผู้ชมสามารถเข้าใจความหมายของภาพ ที่ถ่ายไว้มากที่สุดในขณะที่ภาพปรากฏจอทุก ๆ ช่วงเวลาที่ภาพยนตร์นำเสนอต่อผู้ชม

ภารกิจนี้ถือเป็นภารกิจหลักของผู้ถ่ายภาพยนตร์ที่ต้องคิดพิจารณารูปแบบของการนำเสนอภาพ ที่ถูกต้องตรงเป้าหมายและปฏิบัติตามหลักการทางภาษาของภาพที่สมบูรณ์มากที่สุดเท่าที่จะสามารถกระทำได้ซึ่งแน่นอนที่สุด ภาพที่ถูกบันทึกอย่างถูกต้องสวยงามเพียบพร้อมด้วยองค์ประกอบแห่งศิลป์ ย่อมถ่ายทอดสื่อความหมายได้เด่นชัด และสามารถดึงดูดความสนใจของผู้ชมให้ติดตามดูภาพยนตร์ ตลอดเวลาอย่างไม่เบื่อหน่าย ในขณะเดียวกัน ภาพเหล่านี้จะช่วยส่งเสริมให้เนื้อหาของภาพยนตร์มีคุณค่ามากยิ่งขึ้น

ถึงแม้ผู้ถ่ายจะยึดถือแนวทางที่กล่าวมาแล้วเป็นปัจจัยในการถ่ายภาพยนตร์ก็ตาม ก็ยังมีประเด็นหนึ่งฝังแน่นอยู่ในจิตสำนึกของผู้ถ่ายภาพยนตร์ทุกคนในแง่ที่ว่า “ทำอย่างไรในการถ่ายแต่ละครั้งจะสามารถควบคุมกล้องถ่ายภาพยนตร์ให้มีความมั่นคงและนิ่มนวล ไม่มีการสั่นกระตุกทุก ๆ สภาวะของการถ่ายทำ” ไม่ว่าจะเป็นการ แพน การ “ทิลท์ ๆ การดอลลี่การทรัค

การนำเสนอภาพแต่ละช่วงตอนของการถ่ายทำภาพยนตร์ ผู้ถ่ายจำเป็นจะต้องกำหนดรูปแบบ เพื่อกำหนดลักษณะภาพ ให้สอดคล้องกับเนื้อหา และตรงตามวัตถุประสงค์หลักของภาพยนตร์ที่กำหนดไว้ แต่การที่จะประสบผลสำเร็จได้นั้นจำเป็นต้องอาศัยเครื่องมืออุปกรณ์ ตลอดจนวิธีการที่ถูกต้อง และเหมาะสม ทั้งนี้องค์ประกอบต่างๆ เป็นเงื่อนไขของการถ่ายทำ แต่ละครั้งไม่เหมือนกัน เช่น สภาพของแสง สภาพของสี ลักษณะสถานที่ที่ถ่ายทำ ในแต่ละช่วงของวันฤดูการที่เปลี่ยนไป ตลอดจนฟิล์มที่นำมาใช้งาน สิ่งต่างๆที่กล่าวมามีผลกระทบต่อการนำเสนอภาพทั้งสิ้น

เพราฉะนั้นเรื่องของการถ่ายทำภาพยนตร์ ผู้ถ่ายทำจำเป็นจะต้องเรียนรู้และเข้าใจในเรื่องของแสงและสีให้ถ่องแท้ เพราะแสงเป็นปัจจัยสำคัญที่จะทำให้เกิดภาพ และแสงอีกนั่นเองที่เป็นแหล่งของสีทั้งปวง ด้วยเหตุนี้เอง นักถ่ายทุกคนจึงถือว่า แสง เป็นวัตถุดิบที่สำคัญที่สุด ดังนั้นผลของการบันทึกภาพที่เกิดขึ้นในแต่ละครั้งที่ทำการถ่ายทำ ย่อมได้รับอิทธิพลมาจากคุณภาพของแสง ความเข้มของแสง ทิศทางของแสงและการแผ่กระจายของแสง รวมไปถึงการเปลี่ยนแปลงของแสงที่แปรเปลี่ยนไปตามวันเวลา และฤดูกาลของมัน.